هدیه با شکوه خدا

  یه پست جا مونده از چند ماه پیش ... خبرای خوب... وانیای گلم از بهمن 91 مهد کودکی شدی . تنهاییت مهمترین دلیلم برای این بود که بر خلاف میلم تو رو ازخودم جدا کنم .یه چیزایی هست که تو هیچ کتاب و هیچ مدرسه ای یاد نمیگیری اونم تجریه هاییه که تو مسیر زندگی با گوشت و خونت حسشون میکنی من پا به پای خواهرت یکبار بزرگ شدم و دنیا رو دیدم اما دنیای تو  یه جور دیگه بود ترسهای جدید و دلهرهایی که زیر پوستم به روحم تیغ میکشید ...پس کی باهام حرف میزنی ؟ کی برام انگشتاتو میشمری ؟ کی با هم نقاشی میکشیم و تو رنگشون میکنی ؟ رنگهای اطرافتو میشناسی ؟ مهد کودک برات سرزمین آشنایی شد ،با ذوق باور نکردنی پر کشیدی و به محیط جدیدت خو گرفتی رویای تعبیر...